ถิ่นกำเนิดและการแพร่กระจาย อะโวคาโด
ต้นอะโวคาโด เป็นพืชพื้นเมืองในทวีปอเมริกา แถบร้อนพืชชนิดนี้รู้จักกันมากขึ้นในระยะหลังของศตวรรษที่ 16 พวกสเปนพบอะโวคาโดปลูกกันแพร่หลายตั้งแต่เม็กซิโกลงไปจนถึงเปรู และเวเนซูเอล่า การแพร่กระจายของอะโวคาโดจากแหล่งกำเนิดไปยังแหล่งอื่น ๆ ช้ามากมีการนำเข้าไปปลูกในจาไมก้า เมื่อ ค.ศ. 1650 ต่อมาในตอนปลายศตวรรษ ที่ 17 หรือ ต้นศตวรรษ ที่ 18 และเข้าสู่ฮาวายอีกไม่นานหลังจาก ค.ศ. 1800
การปลูกอะโวคาโดในสหรัฐอเมริกา เริ่มในรัฐฟลอริด้า เริ่มต้นการปลูกด้วยเมล็ด โดยนำเมล็ดอะโวคาโดมาจากเม็กซิโก ค.ศ. 1800-1900 การทำสวนอะโวคาโดเป็นการค้า เริ่มทำในอาร์เจนติน่า เมื่อ ค.ศ. 1920 อัฟริกาใต้ เมื่อ ค.ศ. 1920-1930 จาไมก้า เมื่อ ค.ศ. 1935 และอิสราเอล ค.ศ. 1934 สำหรับในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ได้นำอะโวคาโดไปปลูกประมาณ 200 ปีมาแล้ว โดยปลูกครั้งแรกในหมู่เกาะฟิลิปปินส์ และนำเข้าไปปลูกในอินโดนีเซีย โดยชาวดัชในสมัยที่ปกครองอินโดนีเซีย ชาวอังกฤษนำอะโวคาโดไปปลูกในสิงค์โปร์ และปีนัง และรายงานว่าสามารถออกดอกติดผลได้ในปี ค.ศ. 1886 และ ค.ศ. 1891
ที่มา : ผศ.ฉลองชัย แบบประเสริฐ และ มูลนิธิโครงการหลวง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น